U hebt waarschijnlijk onlangs het nieuws gezien waarin de gezamenlijke beslissing van de USGA en R&A werd beschreven om de lengte van de coureurs te beperken tot 46 inch bij wijzigingen in de golfregels voor 2022.

De uitspraak wordt van kracht voor competitie (professionele en elite amateur) vanaf 1 januari 2022. Maar zoals USGA-topman Mike Whan zei: “Het is belangrijk op te merken dat het geen golfregel is en als zodanig is het niet verplicht voor de gemiddelde, recreatieve golfer.”

De reacties op het nieuws zijn gemengd. Veel media hebben gesproken over "Bryson-Proofing", waar we het later over willen hebben.

De reactie van sommige professionals, waaronder: Phil Mickelson, was er een van ergernis over het geknutsel van de autoriteiten.

Mickelson was zelfs woedend toen hij het nieuws in augustus voor het eerst hoorde, en hij liet het op Twitter los en noemde de beslissing "PATHETISCH". Anderen deden het gewoon af als iets dat weinig invloed had op hun spel of hun successen.

Hier wordt al een tijdje over gesproken, en het is geen toeval dat het tijdens Bryson DeChambeau's hot streak van medio 2020 tot het voorjaar van 2021.

Het was na het winnen van de Arnold Palmer in maart 2021 dat DeChambeau zelf het onderwerp "Bryson-Proofing" aansneed. Destijds was zijn mening dat het onmogelijk zou zijn, aangezien degenen die het langst sloegen altijd in het voordeel zouden zijn.

Correlatie tussen macht en succes is verwaarloosbaar

Maar is iets van dit alles bestand tegen echte controle? Het is discutabel. Houd rekening met het volgende: Hieronder vindt u de top 10 spelers op de PGA Tour op basis van de gemiddelde rijafstand in 2021:

*stroom wereldranglijst tussen haakjes

• Bryson De Chambeau (7)
• Rory McIlroy (14)
• Cameron kampioen (71)
• Matthijs Wolff (33)
• Wil Gordon (350)
• Wyndham Clark (231)
• Dustin Johnson (2)
• Lukas lijst (174)
• Johannesburg (86)
• Brandon Hagy (178)
  

Hoewel dat slechts een kleine dataset is om te analyseren, zal elke wiskundige het moeilijk hebben om een ​​positieve correlatie aan te tonen tussen de gemiddelde rijafstand en de wereldranglijst.

Sprekend vanuit een perspectief van pure gegevens, kan de bewering dat DeChambeau hoog in de ranglijst staat vanwege de rijafstand niet worden vermeld zonder te verwijzen naar laaggeplaatste spelers zoals Will Gordon.

Er is geen patroon, en een patroon wordt niet gevormd door verder naar beneden te kijken in de ranglijst. De nummer één van de wereld, Jon Rahm, staat 19e op de gemiddelde rijafstand, terwijl de nummer 828, Ryan Brehm, op de elfde plaats staat.

En toch is het algemeen aanvaarde wijsheid in golf dat de mogelijkheid om de bal verder van de tee te slaan spelers een voordeel geeft. Dat is waar, maar slechts tot op zekere hoogte.

Het is het vermogen om de bal verder te raken met de toevoeging van relatieve nauwkeurigheid die het voordeel geeft; geen macht omwille van het. Hoewel, je zou ook kunnen toevoegen dat de mogelijkheid om uit de problemen te komen - statistieken zoals het zandbesparingspercentage - ook meetellen.

Spelers gestraft voor macht met precisie

Het is om die reden dat je de namen DeChambeau, Johnson en Rahm zult aantreffen in previews van wedden op golftoernooien van mensen als Steve Palmer en Adam Sagar, en de reden waarom je geen namen als Will Gordon en Ryan Brehm ziet.

Natuurlijk is er altijd een element van 'paarden voor cursussen' bij golf - sommige evenementen zijn geschikt voor power hitters, en andere niet. Maar er lijkt een verkeerde nadruk te liggen op de rijafstand die andere factoren uitsluit.

Het punt - en dit wordt ondersteund door Mickelson en anderen - is dat spelers worden gestraft voor het nauwkeurig trouwen met macht. Dergelijke eigenschappen worden geprezen in sporten als tennis - heb je ooit iemand horen roepen om een ​​einde te maken aan de bediening van 150 km/u? – dus waarom niet golfen?

Maar het meest opvallende punt is dat het echt onnodig voelt. DeChambeau wordt vaak door de media gebruikt als symbool van de veranderende dynamiek van golf. Maar dat leidt op zijn beurt weer tot een overdreven perceptie van zijn capaciteiten.

DeChambeau is een prima speler, misschien zelfs een geweldige. Maar hij heeft de neiging om de krantenkoppen meer te domineren dan cursussen. Zijn laatste overwinning was op de Arnold Palmer in maart en sindsdien gaat het bijna goed met hem.

Kortom, zijn resultaten (en prestaties) suggereren een speler die terecht in de top 10 van de wereld staat - maar niet meer dan dat.

Dus waarom een ​​regel maken om DeChambeau in toom te houden? De autoriteiten van Golf kunnen zeker geen parallellen trekken met de prestaties van DeChambeau en die van bijvoorbeeld Tiger Woods.

In de jaren 2000 ging het alleen maar over cursussen "Tiger-Proofing". DeChambeau zou de eerste zijn om toe te geven dat hij dat niveau nooit zal halen.

De enige logische veronderstelling is dat de USGA en R&A dit nu in de kiem smoren, in de hoop vooruitziend te lijken dat de lengte van de bestuurder een probleem van de toekomst zal zijn.