National Golf Links of America bevindt zich onopvallend in de binnenregio van South Hampton op een verborgen laan die bekend staat als de Sebonic Inlet, een geschikte opmaat naar een afgelegen en buitenaardse habitat.

Het terrein is als niets aards, behalve misschien in Engeland of Schotland, maar meer als de maan of een ander interplanetair oppervlak en de opwinding van een magisch koninkrijk.

Op de voorgrond, als je binnenkomt, doemt het historische clubhuis prominent op vanaf het hoogste punt van de grond, een griezelig tableau als het eenzame overblijfsel van een verlaten Engels landgoed, de Peconic-baai die glinstert en het terrein omlijst als een eeuwige gracht aan de horizon.

Er is een eerbied, een rust en een gevoel van geschiedenis die elke gast ervaart tijdens het rijden door de stenen zuilen die de ingang markeren.

Je voelt de eeuwen rond zijn geboorte, de tijd opgeschort, elk deel van je leven dat je met je meedroeg, op de een of andere manier achtergelaten bij de poort, alsof het werd weggeblazen door de bries van de baai.

Het prestigieuze lidmaatschap is zo stil als een vroege zomerochtend voordat een speler arriveert. Niemand weet hoe hij er een moet worden. Nieuwe leden verschijnen zomaar uit het niets. Een nieuwe naam op een kluisje. Geen aankondiging of welkom. Maar de namen op de kluisjes vertellen het verhaal.

Weinig clubs komen overeen met de selectie op National. Ik ben in de loop der jaren vele malen te gast geweest. Als het geen levensveranderende gebeurtenis is, is het levensonderhoudend door alle dingen mooi en magisch te geloven.

Bij National ervaar je die dingen terwijl je door het uitgestrekte, afgelegen landschap van glooiende fairways, stevige, maanachtige grasmat, redans en gigantische greens dwaalt.

Het gebruikelijke geroezemoes van veel golfers die samenkomen, bestaat niet bij National. Bij aankomst is er een verrassende en intimiderende stilte die de atmosfeer doordringt.

Spelers hebben zelfs de neiging om te fluisteren in de ingetogen kleedkamer, de kluisjes die een eeuw geleden zijn betimmerd, de armaturen in de gootstenen, kraampjes en douches, overblijfselen van het vroegste begin van de moderne tijd en herinnerend aan de kinderschoenen van de club aan het begin van de 20e eeuw .

Golfers lijken meer op achterblijvers, ze zijn bijna uit het niets verschenen en verlaten de kleedkamer kort voor hun starttijd, slechts een paar anderen op de putting green naast de eerste tee, een stille instructie om de tee te beklimmen van Billy, de caddie tientallen jaren meester.

VERWANT: Onze best gerangschikte golfbanen in New York

In de beginjaren was er geen driving range. De warming-up van de speler werd gedegradeerd tot een net achter de golfwinkel of het vastsjorren van een of twee van zijn eigen golfballen achter de tee in Peconic Bay.

Niets gaf meer voldoening dan de vlucht van die ballen die schijnbaar voor altijd in de lucht vlogen voor een plons die mijlenver weg verscheen in Peconic's kalme blauwe vergezicht. Vaak mijn beste schot van de ronde.

Na de ronde is er de kwestie van de lunch, wat bij National een heel groot probleem is. Tenzij er een bedrijfsuitje is gepland, is de eetzaal nooit druk. Slechts twee of drie groepen lunchen tegelijkertijd.

Na de ronde gaan de spelers naar de "vogelkooi" (het aangrenzende afgeschermde gebied voor drankjes na rondes, met uitzicht op de 18e fairway) of maken af ​​en toe een rondleiding door de bibliotheek waar alle geesten van de oprichters en legendes van amateurgolf worden gerealiseerd in de vorm van knappe sculpturen.

Ze omvatten een imposant gigantisch beeldhouwwerk van de oorspronkelijke oprichter, CW McDonald, grimmig en vastberaden, in het midden van de kamer en de handen van de legendarische Harry Vardon, gebeeldhouwd in de originele klassieke Vardon-greep die het moderne spel voorafging. De kamer meer kapel dan bibliotheek.

Niet veel spelers overnachten bij de club. Maar bij verschillende gelegenheden heb ik gebruik gemaakt van de gelegenheid en het gemak om daar te blijven.

De kamers bevinden zich op de bovenste verdieping van het clubhuis, een rustig bastion van kleine kamers, open ramen, een ingetogen inrichting en wakker worden met de bries van Peconic Bay. 's Ochtends werd ik wakker met het gedempte geluid van een maaier ergens op de baan, en vanuit mijn kamer kon ik een eenzame werker de eerste green tot een glanzende glans zien rollen.

Niets dat ik in mijn leven heb meegemaakt, was meer herstellend dan wakker worden met de rust van die ochtenden met de geur van de zeelucht, het vers gemaaid gras en de bries van de baai door die open ramen.

Ik word dit jaar tachtig. Als ik nog een laatste golfdag zou moeten kiezen, zou het National Golf Links of America zijn, een magisch koninkrijk als er ooit een was.

National Golf Links of America baankaart

De National Golf Links of America werd voor het eerst geopend in 1908 in Southampton, New York, en is nu een 6,915 yards par-73 test. De privécursus ligt op 243 hectare in Peconic Bay.

National Golf Links of America Scorecard & Hole by Hole

Hellingsclassificatie National Golf Links of America

De National Golf Links of America heeft een hellingsgraad van 141 en een cursusbeoordeling is 74.3.

Lidmaatschapskosten van National Golf Links of America

De National Golf Links of America is een privégolfclub. Lidmaatschapskosten worden niet geadverteerd.

National Golf Links of America-lidmaatschapsadres

149 Sebonac Inlaat Rd
Southampton, NY 11968
Verenigde Staten

Telefoon: (631) 283-0410

Website: www.ngla.us