Ben Hogan zei naar verluidt dat The Apawamis Club de "zwaarste korte baan" was die hij ooit speelde.

Een van de oudste cursussen in Amerika, Gene Sarazen begon daar zijn carrière als caddie op tienjarige leeftijd.

De Metropolitan Open, een van de oudste Open kampioenschappen in Amerika, werd daar in 1909 gespeeld.

In 1911 was de club gastheer van de US Amateur, waar een van de meest controversiële finishes resulteerde toen een dwalende nadering van een rots afketste en Harold Hilton, de winnaar in een plotselinge dood-play-off, vaststelde.

"Hiltons Rock" blijft een gespreksonderwerp, gelegen net rechts van de eerste green en sindsdien getekend door vele andere eigenzinnige slagen - hoewel geen enkele tot nu toe meldde dat hij zo memorabel was als Hiltons.

Willie Dunn arriveerde begin 1900 uit Schotland om Shinnecock Hills te ontwerpen en in hetzelfde jaar ontwierp hij Apawamis. Een behoorlijk jaar voor de legendarische Schot.

VERWANT: Best beoordeelde golfbanen in New York

De functies en lay-out van de Apawamis Club

Deze "korte baan", slechts 6,473 meter van de tips, bestaande uit krappe fairways, kleine, golvende greens en beschermd door diepe bunkers, heeft de meest complete spelers gefrustreerd.

De meest opvallende hole is de verraderlijke vierde, een korte par vier met twee lagen diepe zandbakken aan de voorkant van de green, en in de jaren dertig 'Eleanor's Teeth' gedoopt. Een onmiskenbare verwijzing naar de brede glimlach van de legendarische First Lady.

In de jaren zeventig speelden tourspelers die deelnamen aan de Westchester Classic in de buurt oefenrondes in Apawamis en deden het niet zoals verwacht.

Hoewel Tom Weiskopf aan de top van zijn kunnen en in zijn beste jaren was, schoot hij nooit een ronde in de jaren 60, en Tom Watson ook niet tijdens een bezoek in de jaren 1980. Zelfs de grote Sergio Garcia, zij het toen nog maar een junior van wereldklasse, schoot in de jaren 60 nooit een ronde.

Het is moeilijk te zeggen of de tourspelers van tegenwoordig, met hun buitengewone lengte, in staat zouden zijn om de baan te domineren, aangezien veel van de par fours minder dan 400 meter zijn.

Maar veel van deze korte holes vereisen ijzers van de tee vanwege dramatische hoogteverschillen. Aan de andere kant zouden coureurs moeilijk vast te houden zijn op de sterk golvende oppervlakken of vast komen te zitten in het ruige terrein dat hen omringt, waardoor zelfs de meest succesvolle korte games een uitdaging vormen.

De kleine greens bieden slechts een paar pinposities en worden meestal bijgesneden tot een 12 op de stimpmeter.

Hoewel er door de jaren heen wijzigingen zijn aangebracht in het oorspronkelijke ontwerp, zijn de herzieningen consistent met het oorspronkelijke karakter en de geschiedenis van de baan.

De mystiek van Apawamis blijft intact sinds Ben Hogan daar vele decennia geleden speelde. Golfers die daar voor het eerst spelen, kunnen vaak hoofdschuddend worden gezien terwijl ze hun scorekaart bekijken, meestal enkele slagen boven hun aangepaste handicaps.

Het is een frustrerende golfbaan, alsof je tegenover een knuckleball-werper staat en terugkeert naar de bank nadat je een slag hebt geslagen op een worp van 40 mijl per uur.

De Apawamis Club-scorekaart en hole voor hole

De hellingsclassificatie van de Apawamis Club

Apawamis heeft een slope rating van 146 vanaf de Knowles tees en een course rating is 73.4.

De Apawamis-lidmaatschapskosten

Golflidmaatschap bij The Apawamis wordt niet bekendgemaakt. Neem contact op met de club voor meer informatie.

Het adres van de Apawamis Club

2 Club Rd, Rogge,
NY 10580
Verenigde Staten

Telefoon: +1 914 967 2100

Website: apawamis.org